4 Φεβ 2010
Βουλιάζοντας στον καναπέ λόγου του βαρύ τσιγάρου μου, που με μανία ρουφούσα για να ξελαφρώσω, χτύπησε το τηλέφωνο.
Δεν απάντησα.
Συνέχισα την βουτιά μου ρουφώντας βαθιά και κοφτά.
Ακόμα κι όταν οι στάχτες μου μαζί με του τσιγάρου απέμειναν, βούλιαζαν κι αυτές. Ίσως να έφταιγε κι ο καναπές σκέφτηκα μόλις ξαναγεννήθηκα από τις στάχτες μου και άναψα ένα βαρύ τσιγάρο.
Το τηλέφωνο δεν ξανά χτύπησε.
Το σήκωσα αμέτρητες φορές να δω αν δουλεύει.
Δούλευε. Με δούλευε.
Στάχτες πάλι μαζεύτηκαν.
Καλά ξανά γεννητούρια !
Ακόμα κι όταν οι στάχτες μου μαζί με του τσιγάρου απέμειναν, βούλιαζαν κι αυτές. Ίσως να έφταιγε κι ο καναπές σκέφτηκα μόλις ξαναγεννήθηκα από τις στάχτες μου και άναψα ένα βαρύ τσιγάρο.
Το τηλέφωνο δεν ξανά χτύπησε.
Το σήκωσα αμέτρητες φορές να δω αν δουλεύει.
Δούλευε. Με δούλευε.
Στάχτες πάλι μαζεύτηκαν.
Καλά ξανά γεννητούρια !
-
Απατεώνας Ν.
_
" CIRCLESQUARE "
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 περπατησαν:
Άντε,
καλορίζικη και καλότυχη!
(δεν πάμε καλά)
Με αρέσουν τα ποιητικά νταλαβέρια. Και ειδικά όταν τα διαβάζω καπνίζοντας :)
Σίγουρα όχι.
kalisperes
telika arxise na vrexei kai oi staxtes ginane laspi.
sas diavazw sto mugo, de me pernei o xronos, ma ute kai egkefalika.
ta leme
Δημοσίευση σχολίου