19 Οκτ 2008
Ακροβατώντας
Το Κορμί Μου
Σε Πόθους Μεγάλους
Προσπαθώ Να Στηρίξω
Το "Είναι" Μου.
Τα Άκρα Μου , Φτάσανε
Στα Άκρα Τους
Κι Φόβος Μου
Παραμονεύει
Να Με Ρίξει Κάτω
Μια Στροφή Βρίσκω
Και Γυρίζω Πάλι Μέσα Μου
Κλείνω Τα Μάτια
Κλείνω Και Τις Πόρτες
Του Μυαλού Μου
Προσπαθώντας Να Ξεχάσω
Να Χαθώ
Να Μείνω
Πάλι ,
Μόνη
_
apatewnas N.
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 περπατησαν:
Ουφ...όμορφο ήταν...Φιλί.
Η μοναξιά βοηθάει να συνειδητοποιούμε και να προχωράμε.
Δεν είναι πάντα κακή.
Ούτε το λιώσιμο είναι κακό.
Χρήσιμα τα λέω.
Μέρος διεγασίας απαραίτητης. Και δε σε φοβάμαι. Σύντομα θα ξαναστρίψεις.
Φιλιά.
Μα καλά κι εμείς εδώ τι ρόλο παίζουμε?
Συμπαράσταση λαέ, λευτεριά στο(η) απατεώνα!!
Δήμητρα ,
Αν περάσει μια νύχτα μαζί σου ,
σίγουρα θα γράψει ποιο ωραία
Χαχαχαχαχα… από ποίημα εως και
τσελεμεντέ!
____________
brainwaves ,
κατοστάρικο, και δεν θα … ξανατρίψω ;
ο καθις κάνει τα κατοστάρια του και παίρνει τις στροφές του
Όσο για την μοναξιά, άκυρο
Εδώ δεν παίζει μοναξιά
Γουστάρει το άτομο να μείνει μόνο ,
απλά πράγματα
και ξέρεις, είναι από τα άτομα που κάνει πάντα ότι γουστάρει…
(σημ. πότε φεύγεις ; )
_________
thamnos ,
άντε, βαλε κάνα χέρι και συ
μόνο στους κωλους τα απλώνεις ;
(έχουμε τον ίδιο κωλοχαρακτηρα τελικά )
Το χρειαζόμουν αυτό.
Take it
Ωραίος όποιος επιλέγει οικειωθελώς να μένει μόνος!
Διότι όπως είχε πει κάποτες και ο μέγας Spy "άλλο η μοναξιά και άλλο η μοναχικότητα..."
Σαλαμαλέκουμ.
Σωστός !
Δημοσίευση σχολίου