νταλαβερια

Κάθε έργο πνευματικής εργασίας (πίνακες, μουσική, στίχοι, λογοτεχνικά έργα κτλ) που δημιουργείται ανήκει ως πνευματική ιδιοκτησία στον δημιουργό του. Συγκεκριμένα ο νόμος αναφέρει:
Παρ 1. Ως έργο νοείται κάθε πρωτότυπο πνευματικό δημιούργημα λόγου, τέχνης ή επιστήμης, που εκφράζεται με οποιαδήποτε μορφή, ιδίως τα γραπτά ή προφορικά κείμενα, οι μουσικές συνθέσεις, με κείμενο ή χωρίς, τα θεατρικά έργα, με μουσική ή χωρίς, οι χορογραφίες και οι παντομίμες, τα οπτικοακουστικά έργα, τα έργα των εικαστικών τεχνών, στα οποία περιλαμβάνονται τα σχέδια, τα έργα ζωγραφικής και γλυπτικής, τα χαρακτικά έργα και οι λιθογραφίες, τα αρχιτεκτονικά έργα, οι φωτογραφίες, τα έργα των εφαρμοσμένων τεχνών, οι εικονογραφήσεις, οι χάρτες, τα τρισδιάστατα έργα που αναφέρονται στη γεωγραφία, την τοπογραφία, την αρχιτεκτονική ή την επιστήμη.Παρ 2. Νοούνται επίσης ως έργα οι μεταφράσεις, οι διασκευές, οι προσαρμογές και οι άλλες μετατροπές έργων ή εκφράσεων της λαϊκής παράδοσης, καθώς και οι συλλογές έργων ή συλλογές εκφράσεων της λαϊκής παράδοσης ή απλών γεγονότων και στοιχείων, όπως οι εγκυκλοπαίδειες, και οι ανθολογίες (και οι βάσεις δεδομένων), εφόσον η επιλογή ή η διευθέτηση του περιεχομένου τους είναι πρωτότυπη. Η προστασία των έργων της παρούσας παραγράφου γίνεται με την επιφύλαξη των δικαιωμάτων στα προϋπάρχοντα έργα, που χρησιμοποιήθηκαν ως αντικείμενο των μετατροπών ή των συλλογών.
Για τα δικαίωματατου έργου ο νόμος επίσης αναφέρει:
1. Ο δημιουργός ενός έργου είναι ο αρχικός δικαιούχος του περιουσιακού και του ηθικού δικαιώματος επί του έργου.2. Τα δικαιώματα αποκτώνται πρωτογενώς χωρίς διατυπώσεις.

Το πρόβλημα με όλα τα παραπάνω είναι ότι σε περίπτωση που δημιουργήσετε οτιδήποτε και τελικά αυτο αντιγραφει ή κλαπεί απο κάποιον πρέπει να είστε σε θέση νομικά να αποδείξετε ότι εσείς είχατε το έργο σε συγκριμένη ημερομηνία πριν απο την εμφάνιση του αντιγράφου.
Για να το κάνετε αυτό και να προστατέψετε τα διακαιώματα σας υπάρχουν δύο λύσεις.
Η πρώτη λύση απαιτεί να κάνετε μια συμβολαιογραφική πράξη η οποία πιστοποιεί ότι το έργο βρίσκετε στην κατοχή σας σε συγκεκριμένη ημερομηνία προτού αποφασίσετε φυσικά να το δημοσιεύσετε, δώσετε κτλ.
Η λύση αυτή φυσικά απαιτεί κάποιο κόστος το οποίο μπορεί να είναι σημαντικό εάν θέλετε να προστατέψετε πολλά έργα.
Η δεύτερη λύση, είναι πιο απλή και πιο οικονομική αλλά το ίδιο νόμιμη και ασφαλής.
Πριν λοιπόν δώσετε οποιοδήποτε έργο σας στην δημοσιότητα ή σε οποιονδήποτε και για οποιονδήποτε λόγο κάντε το εξής.
Κάντε ένα αντίγραφο του έργου. (Ανάλογα με το είδος του έργου το αντίγραφο μπορεί να είναι cd, dvd, φωτοτυπία, φωτογραφία κτλ). Επίσης εάν μπορείτε συγκεντρώστε και αντίγραφα ή και ίδια τα δημιουργηματα σας , απο αρχικά στάδια του έργου (προσχέδια, ηλ. αρχεία, σκίτσα κτλ.)
Πάρτε ένα φάκελο, και βάλτε μέσα τα παραπάνω, καθώς και ένα φύλλο εφημερίδας της ίδιας μέρας που να φαίνεται η ημερομηνία.
Σφραγίστε τον φάκελο, και ταχυδρομείστε τον στον εαυτό σας. Όταν τον λάβετε, αποθηκεύστε τον κάπου ασφαλές και μην τον ανοίξετε.
Σε περίπτωση που το έργο σας κλαπεί, μπορείτε σε μια δίκη να προσκομίσσετε τον φάκελο, στον οποίο η ημερομηνία της εφημερίδας και η σφραγίδα του ταχυδρομείου επιβεβαιώνουν ότι είχατε στην κατοχή σας το έργο την συγκεκριμένη ημερομηνία κάτι που ο αντιγραφέας του δεν θα είναι σε θέση να αποδείξει.
Με τον τρόπο αυτό αποδυκνείεται ότι είστε ο δημιουργός του.
Σε περίπτωση που δεν κάνετε τα παράπανω βέβαια, μπορεί να τα κάνει κάποιος που θα κλέψει την δουλειά σας και τότε έχετε χάσει κάθε δικαίωμα.
Καλό είναι λοιπόν να επιλέξετε μια απο της παραπάνω λύσεις για να προστατέψετε τον εαυτό σας.

πηγή : www.postokano.gr

is Daichi 18 years old, Japanese

Μεγάλε, τσάκω μια πράσινη!

Η ιστορία που ακολουθεί είναι αληθινή και τη διηγείται με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο ο Γιάννης Σπυρόπουλος, ιδιοκτήτης της μπυραρίας Alpen Stube, στη Γλυφάδα:

Είναι μια γλυκιά βραδιά κάπου στα μέσα Αυγούστου του ΄98 κι εγώ κάθομαι στον κήπο στο αγαπημένο μου τραπεζάκι φάτσα στην είσοδο, απολαμβάνοντας μια Μοναστηριακή μπύρα. Όταν κάποια στιγμή γυρίζω το κεφάλι μου προς την είσοδο και βλέπω μια παρέα 6 ατόμων να μπαίνει. Το βλέμμα μου πέφτει στον "χαρακτηριστικό τύπο" της παρέας.
Πουκάμισο ξεκούμπωτο μέχρι τον αφαλό, 3-4 χρυσές καδένες κρέμονται στο λαιμό, δακτυλίδια σε όλα σχεδόν τα δάχτυλα και γενικότερα το στυλ…, "ΛΑΧΑΝΑΓΟΡΑ"!!!
Η εμπειρία μου λέει πως είναι από αυτούς που αποκαλούμε "δύσκολοι πελάτες". Τρέχω να τους υποδεχτώ, λέγοντας ταυτόχρονα στο σερβιτόρο, ότι θα χειριστώ εγώ το θέμα! Τους προτείνω να καθίσουν σε "προνομιακό" τραπέζι κάτω από την μεγάλη συκιά. Πρώτη αντίδραση του "τύπου":
-ΜΕΓΑΛΕ… Κάτω από την συκιά θα μας βάλεις; Με βραχνή και μπάσα φωνή που θα γκρέμιζε ακόμη και τα τείχη της Ιεριχούς! Άσχημα αρχίσαμε λέω μέσα μου… Χωρίς να το καταλάβω μου ξεφεύγει η ατάκα:
-Γιατί κύριε θα φάτε ή σκοπεύετε να κοιμηθείτε κάτω από την συκιά και φοβάστε μην κάνετε βαρύ ύπνο;
Ο τύπος γυρίζει με κοιτάζει με βλέμμα που σκοτώνει και μακρόσυρτη φωνή μου λέει:
-Καααλόοο!
Αντιλαμβάνομαι πως ο τύπος θέλει "ειδική" μεταχείριση, κόντρα νταηλίκι δηλαδή. Τελικά κάθονται και ο τύπος αρχίζει, δείχνοντας έναν – έναν τα άτομα της παρέας, Εσύ τι θα πάρεις; Εσύ τι θα πάρεις; Όχι μην πάρεις αυτό, πάρε το άλλο… και πάει λέγοντας. Αρχίζω να "φορτώνω" κι αφού μετά κόπων και βασάνων έχω πάρει παραγγελία από τους υπόλοιπους, γυρίζω στον τύπο αντιγράφοντας τον τρόπο ομιλίας του, με ευγένεια και ελαφρά ειρωνική χροιά στη φωνή, του λέω:
-Εσείς τι θα πάρετε κύριε;
Ο τύπος γυρίζει το κορμί του, μονοκόμματα σαν το λύκο, πάνω στη καρέκλα του και μου ρίχνει την ΒΟΜΒΑ!!!
-Τσάκω… μια πράσινη!!!
Ποια Χιροσίμα και ποιο Ναγκασάκι… Μου γυρίζουν τα μάτια! Μαζεύω όση υπομονή και κουράγιο μου μένει και αποκρίνομαι:
-Συγνώμη, τι εννοείτε λέγοντας "πράσινη";
Αρχίζει να περιγράφει, με τον δικό του τρόπο, ότι εννοεί την μπύρα γνωστής ζυθοποιίας.
-Δεν την έχουμε κύριε! Βροντοφωνάζω!!! Έτσι για να του την "σπάσω"!
-Δεεεν την έεεχεεετε;
Ωχ! Λέω μέσα μου θα γίνει χαμός! Παίρνω βαθιά ανάσα, σκύβω λίγο προς το αυτί του και του λέω:
-Δικέ μου εδώ είναι Βαυαρέζικη μπυραρία και έχουμε μόνο σπέσιαλ μπύρες άμα θες από την άλλη …στο περίπτερο! Κι ενώ περιμένω να εκραγεί το ηφαίστειο, υπό μορφή γροθιάς σε ένα από τα δύο μάτια μου, γυρίζει με το ίδιο πάλι στυλ και μου λέει:
-Ε! φέρε ρε δικέ μου κάτι να το… βρέξουμε (το λαρύγγι)!
Δεν περιμένω δεύτερη κουβέντα, τρέχω μέσα (σχεδόν διακτινίστηκα) και δίνω την παραγγελία. Του σερβίρω μια Lager εισαγωγής, σε ΠΡΑΣΙΝΟ μπουκάλι (πονηρός ο…βλάχος)!
-Δοκίμασε δικέ μου του λέω κι αν δεν σ΄ αρέσει, πότισε την συκιά!!!
Και εξαφανίζομαι πριν προλάβει να αντιδράσει. Δεν περνάνε πέντε-έξι λεπτά και ο τύπος καλεί τον σερβιτόρο, και απαιτεί να παρουσιαστώ μπροστά του! Πλησιάζω δειλά-δειλά με τα χέρια σε θέση αμύνης.
-Τι έγινε δικέ μου τρύπιο ποτήρι σου φέρανε; Του λέω, παρατηρώντας ταυτόχρονα, ότι έχει πιει όλη την μπύρα του γιατί η ρίζα της συκιάς είναι στεγνή!!!
-Τι άλλο καλό θα μας φέρεις; (ώπα! γλυκοχαράζει… λέω μέσα μου)
-Σας άρεσε; Να φέρω κάτι πιο αντρικό; Του λέω, κλείνοντας συνωμοτικά το μάτι.
-Μεγάλε! Τ΄ αφήνω πάνω σου!
Αυτό ήταν! ο τύπος έγινε ο καλύτερός μας πελάτης.
Μέχρι σήμερα έχει δοκιμάσει πάνω από 25 – 30 μπύρες διαφορετικού στυλ, με αποτέλεσμα να καταλήξει στις Weisse, από τις οποίες και καταναλώνει 3-4 κάθε φορά! Συμπέρασμα, όπως σε όλα τα πράγματα, έτσι και στην γεύση δεν υπάρχουν όρια- μόνο ανοικτοί ορίζοντες! Όσο δύσκολος και να είναι κάποιος, στο να δοκιμάζει κάτι καινούργιο, αρκεί να βρεθεί στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη στιγμή και να υπάρχει κάποιος που αγαπάει αυτό που κάνει!
Καλές μπύρες!!!
Υ.Γ. Ο τύπος ήταν όντως "λαχαναγορίτης" (μεγαλέμπορος παρακαλώ…) καλό παλικάρι και ντόμπρος, με τον οποίο γίναμε φιλαράκια τελικά… και τα λέμε μέχρι και σήμερα.